Η ιστορία της Ημέρας των Ευχαριστιών

Η Ημέρα των Ευχαριστιών στην Αμερική είναι μια εποχή που προσφέρονται ευχαριστίες, οικογενειακές συγκεντρώσεις και γεύματα των εορτών· μια εποχή γαλοπούλων, γεύματος και πίτας κολοκύθας· μια εποχή για ινδικό καλαμπόκι, διακοπές των εορτών και γιγαντιαία μπαλόνια.

Η Ημέρα των Ευχαριστιών γιορτάζεται την 4η Πέμπτη του Νοεμβρίου, η οποία φέτος (2003) είναι 27 Νοεμβρίου.

Οι προσκυνητές που ταξίδεψαν στη χώρα αυτή με το Μέιφλαουερ ήταν αρχικά μέλη της Αγγλικής Αποσχιστικής Εκκλησίας (μιας Πουριτανικής αίρεσης).Προηγουμένως είχαν εγκαταλείψει το σπίτι τους στην Αγγλία και είχαν ταξιδέψει με πλοίο στην Ολλανδία (Ολλανδία) για να ξεφύγουν από θρησκευτικό διωγμόΕκεί, απολάμβαναν περισσότερη θρησκευτική ανοχή, αλλά τελικά απογοητεύτηκαν από τον ολλανδικό τρόπο ζωής, θεωρώντας τον ασεβή.Οι αυτονομιστές διαπραγματεύτηκαν με μια εταιρεία μετοχών του Λονδίνου για να χρηματοδοτήσουνΟι περισσότεροι από αυτούς που ταξίδεψαν με το Μέιφλαουερ δεν ήταν αυτονομιστές, αλλά προσλήφθηκαν για να προστατεύσουν τα συμφέροντα της εταιρείας.Μόνο το ένα τρίτο των αρχικών αποίκων ήταν αυτονομιστές.

Οι προσκυνητές προσγειώθηκαν στο Plymouth Rock στις 11 Δεκεμβρίου 1620, ο πρώτος τους χειμώνας ήταν καταστροφικός.Είχαν χάσει 46 από τους αρχικούς 102 που πλέουν με το Μέιφλαουερ.Αλλά η συγκομιδή του 1621 ήταν πλούσια... και οι υπόλοιποι αποίκοι αποφάσισαν να γιορτάσουν με μια γιορτή... συμπεριλαμβανομένων 91 Ινδιάνων που βοήθησαν τους προσκυνητές να επιβιώσουν τον πρώτο τους χρόνο.Πιστεύεται ότι οι προσκυνητές δεν θα τα κατάφερναν μέσα στο χρόνο χωρίς τη βοήθεια των ιθαγενώνΗ γιορτή ήταν περισσότερο ένα παραδοσιακό αγγλικό φεστιβάλ συγκομιδής παρά μια αληθινή γιορτή των ευχαριστιών.

Ο κυβερνήτης Γουίλιαμ Μπράντφορντ έστειλε "τέσσερις άνδρες για να κυνηγήσουν" άγριες πάπιες και χήνες.Ο όρος "τουρκία" χρησιμοποιούνταν από τους Πιλγκρίμους για κάθε είδους άγριο πουλί..

Μια άλλη σύγχρονη βασική τροφή σε σχεδόν κάθε τραπέζι των Ευχαριστιών είναι η πίτα με τις κολοκύθες, αλλά είναι απίθανο η πρώτη γιορτή να περιελάμβανε αυτή τη λιχουδιά.Έτσι δεν υπήρχε ψωμί ή γλυκά οποιουδήποτε είδους.Ωστόσο, έτρωγαν βρασμένη κολοκύθα και παρήγαγαν ένα είδος τηγανισμένου ψωμιού από τη σοδειά τους.Δεν υπήρχαν κατοικίδια βοοειδή για γαλακτοκομικά προϊόνταΑλλά η γιορτή περιλάμβανε ψάρια, μούρα, κρέας, αστακούς, αποξηραμένα φρούτα, μύδια, ελάφι και δαμάσκηνα.

Η γιορτή αυτή δεν επαναλήφθηκε το επόμενο έτος, αλλά το 1623, κατά τη διάρκεια μιας σοβαρής ξηρασίας, οι προσκυνητές συγκεντρώθηκαν σε μια προσευχή, προσευχόμενοι για βροχή.Η σταθερή βροχή ακολούθησε την επόμενη μέραΟ κυβερνήτης Μπράντφορντ κήρυξε μια ακόμη ημέρα των Ευχαριστιών, καλώντας και πάλι τους Ινδιάνους φίλους τους.

Στις 20 Ιουνίου 1676, το κυβερνητικό συμβούλιο του Τσάρλσταουν, της Μασαχουσέτης, είχε μια συνάντηση για να καθορίσει τον καλύτερο τρόπο για να εκφράσει την ευγνωμοσύνη του για την καλή τύχη που είχε δει την κοινότητά τους να εγκαθιδρύεται με ασφάλεια.Με ομόφωνη ψήφο, διέταξαν τον Έντουαρντ ΡάουσονΕίναι αξιοσημείωτο ότι αυτή η γιορτή των Ευχαριστιών πιθανότατα δεν περιλάμβανε τους Ινδιάνους,Η γιορτή προοριζόταν εν μέρει ως αναγνώριση της πρόσφατης νίκης των αποίκων εναντίον των ιθαγενών., ̇

Ο Οκτώβριος του 1777 σηματοδότησε την πρώτη φορά που όλες οι 13 αποικίες συμμετείχαν σε ένα εορτασμό των Ευχαριστιών.

Ο Τζορτζ Ουάσιγκτον ανακήρυξε Εθνική Ημέρα Ευχαριστιών το 1789, αν και κάποιοι ήταν αντίθετοι.Πολλοί αισθάνονταν ότι οι δυσκολίες των λίγων Πιλγκριμ δεν δικαιολογούσαν μια εθνική γιορτήΚαι αργότερα, ο πρόεδρος Τόμας Τζέφερσον κορόιδεψε την ιδέα να έχουμε μια ημέρα των Ευχαριστιών.

Ήταν η Σάρα Τζόζεφα Χέιλ, μια συντάκτρια περιοδικών, των οποίων οι προσπάθειες οδήγησαν τελικά σε αυτό που αναγνωρίζουμε ως Ευχαριστίες.και αργότεραΤελικά, μετά από μια 40χρονη εκστρατεία να γράφει άρθρα και επιστολές σε κυβερνήτες και προέδρους, η εμμονή του Χέιλ έγινε πραγματικότητα όταν, το 1863,Ο Πρόεδρος Λίνκολν ανακήρυξε την τελευταία Πέμπτη του Νοεμβρίου ως εθνική ημέρα των Ευχαριστιών.